W świecie Harry'ego Pottera

Dzisiaj wszystko kreci się wokół Harry’ego Pottera za sprawą premiery prequela filmu o młodym czarodzieju. Ja też pozostaję w magicznych klimatach i przybliżę swoje wrażenia po lekturze trzech książeczek stanowiących miły dodatek do serii.

Baśnie Barda Beedle’a to zbiór pięciu opowieści, które zna każde dziecko czarodzieja. Bajki te nie raz przywoływane były w cyklu o Harrym, szczególnym sentymentem pałał do nich Ron Weasley. Całe szczęście Albus Dumbledore postanowił udostępnić je dla Mugoli. W książce znajdziemy opowiastki:

1. Czarodziej i skaczący garnek

2. Fontanna szczęśliwego losu

3. Włochate serce czarodzieja

4. Czara Mara i jej gdaczący pieniek

5. Opowieść o trzech braciach.

Jedna z tych baśni jest już znana mugolskim czytelnikom, bo jedna z nich opisuje powstanie Insygniów Śmierci.

Przyznaję, że bawiłam się przednio podczas czytania tych krótkich opowiastek. Moje serce zdobył tytuł: Włochate serce czarodzieja, jednakże ulubioną jej częścią są dla mnie … przypisy tłumacza, pana Andrzeja Polkowskiego, który postanowił zmienić parę nazw w stosunku do tych użytych przez niego w cyklu o Harrym. Pan Andrzej wytłumaczył to faktem wcześniejszej nieznajomości kontekstu całej historii. Przyznam wstydliwie, że jestem wielką fanką tłumaczeń i pomysłowości pana Andrzeja, bo są po prostu genialne i co tu dużo pisać, urywają cztery litery.

Źródło

Zdecydowanie moja ulubiona z trzech książek. Nie dziwię się już uczniom Hogwartu, że cytując szkolną bibliotekarkę

kłócą się o nią, wydzierają ją sobie z rąk, ślinią się na sam jej widok i w ogóle obchodzą się z nią w sposób niemożliwy do zaakceptowania.

Książka ujmuje przede wszystkim źródłowymi materiałami, które zostały wybrane dla udokumentowania historii tej gry i wywołuje salwy śmiechu.

Wtorek. Upał. Banda zza moczarów znowu zakłóciła
mi spokój. Latają na miotłach, zabawiając się w tę ich
głupią grę. Wielka skórzana piłka wylądowała w mojej
kapuście. Rzuciłam urok na osiłka, który po nią
przyleciał. Ha, ha, ty wielki, kudłaty wieprzku,
niełatwo latać na miotle, jak się ma kolana z tyłu, co?

Książeczka ta jest niesamowicie zabawnym opisem ewolucji sportu czarodziejów, który początkowo kojarzył się jedynie z drzazgami w pupie. Polecam każdemu, dla poprawienia humoru.

Źródło

Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć to leksykon magicznych stworzeń, z którego do dziś korzystają uczniowie Hogwartu. Szczerze powiedziawszy, nie do końca zazdroszczę im przyswajania wiedzy z tej książki, bo poza fascynującym wstępem okazała się po prostu nudna. Mimo wszystko, dzięki niej dowiedziałam się, że ciągłe problemy prądem w moim mieszkaniu są wynikiem działania chropianka. W końcu zostałam oświecona.

Swoją drogą ciekawa jestem jak z takiej malutkiej książeczki można wyciągnąć siedem części filmu. Zapewne w magiczny sposób.

Na koniec wrzucam okładkę angielskiego scenariusza o tytule takim jak film, która zdążyła mnie już totalnie oczarować. Żeby przybliżyć jej piękno, wrzucam parę Instagramowych postów z zagranicznych profili.