Mistrz czy introwertyk zakochany w reżyserii - o Alfredzie Hitchcocku słów kilka

Dla jednych jest niedoścignionym mistrzem, dla innych introwertykiem, który nie wiedzieć czemu, zdobył światową sławę. Jak by o nim nie mówić, ze świecą w ręku można szukać osoby, która Hitchcocka nie zna i która, nie obejrzała ani jednego filmu przez niego wyreżyserowanego. Ostatnio można zgłębić życiorys twórcy, dzięki wydanej w Polsce nakładem Zyska i S-ka biografii napisanej przez Petera Acroyda. 

Obraz Alfreda Hitchocka wyłaniający się z biografii jest nad wyraz intrygujący. Okazuje się, że słynny reżyser był dzieckiem, które nie płakało. W młodzieńczych latach ze względu na swoją tuszę, zamknął się w sobie i ostatecznie, aż do dorosłości niezmiennie fascynował się filmem, a siebie samego uważał za artystę. Hitchcock cierpiał z powodu nerwicy i neuroz. Przerażał go sam proces twórczy, właściwie bał się wszystkiego. Obsesyjnie musiał wszystko kontrolować, a swoje filmy tworzył już we własnej głowie. Nie dawał wskazówek aktorom, dobierał ich według sobie znanego klucza, głównie ze względu na ich aparycję i zachowanie. Niejednokrotnie kazał powtarzał nagrywane sceny, a duble potrafiły trwać kilkanaście godzin, dopóki scena nie przedstawiała się tak, jak on ją sobie wymyślił. Nie uznawał odstępstw.

Powtarzał, że jego filmy trzeba oglądać co najmniej dwukrotnie, gdyż za pierwszym razem widzowie znajdują się w delirium obrazów i scen, zaskoczeń i katastrof, a on chciałby aby uważnie śledzili, co im prezentuje na ekranie. Dopiero gdyby spowolnić  ekspozycję i sceny zaczęłyby się oddzielać jedna od drugiej, dostrzegliby, z jaką troską i biegłością przygotowywany jest każdy kadr.

Co więcej Hitchcock był aseksualny, często w swoich filmach ukazywał erotykę, flirt, ale jego samego takie sprawy po prostu nie interesowały. Fascynowały go  bystre, przebojowe a nawet agresywne blondynki, które pod maską delikatności i kruchości skrywały inne, niż wszystkim znane oblicze. Jego wielką muzą była Grace Kelly, której postać dość szeroko została potraktowana w biografii reżysera.Jednakże znana aktorka i późniejsza księżna, pozostała jedynie jego przyjaciółką.

Acroyd przedstawił arcyciekawy życiorys Hitchcocka, który jest nie tylko kopalnią wiedzy na temat życia samego reżysera, ale również brytyjskiej i amerykańskiej filmografii. Autor z pietyzmem opisywał niemal każdy film introwertycznego Alfreda, a także dokładnie opisywał tło historyczne i interakcje na planie. Skupił się także na książkach, bo jak się okazuje wiele, jeśli nie większość dzieł Hitchcocka, było ekranizacją mniej lub bardziej znanych powieści czy opowiadań. Ackroyd zachowuje umiar w swojej biografii, czysto subiektywnie opisuje życie wielkiego reżysera, nie wychwala go, ale zachowuje wszelkie fakty, pozwalając czytelnikowi samemu ocenić przedstawianą przez niego postać. 

Biografia Alfreda Hitchcocka pióra Petera Ackroyda to fascynująca podróż w świat filmów tego znanego reżysera, która pozwala dogłębnie poznać nie tylko jego życie, ale też świat w jakim się znalazł: zmanierowany świat amerykańskiego filmu. To książka wypełniona faktami, do bólu prawdziwa, idealna i fascynująca, nie tylko dla fanów mistrza suspensu. 

Tytuł: Alfred Hitchcock

Autor: Peter Acroyd

Tłumaczenie: Jerzy Łoziński

Liczba stron: 336

Data wydania: 9 stycznia 2017 

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Recenzja napisana dla portalu:

Wyzwania: